Διαπροσωπική Θεραπεία

Η Διαπροσωπική Θεραπεία (Interpersonal Therapy – IPT) είναι μια δομημένη, ατομική ή ομαδική βραχεία ψυχοθεραπεία (12-20 συνεδρίες) η οποία έχει αποδείξει την λειτουργία της στην κλινική πρακτική και πανεπιστημιακή έρευνα σε ψυχολογικές διαταραχές όπως στη:

νευρική βουλιμία, υπερ-φαγία κατάθλιψη, δυσθυμία, εφηβική κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, προγεννητική και μεταγεννητική κατάθλιψη.


 

Θεωρητικό Πλαίσιο της Διαπροσωπικής Θεραπείας


Η Διαπροσωπική Ψυχοθεραπεία βασίζεται στο βιοψυχολογικό μοντέλο της ψυχολογικής λειτουργίας,το οποίο υποστηρίζει ότι ψυχολογικοί και βιολογικοί παράγοντες αλληλο- συνδέονται ώστε να παράξουν αντιδράσεις άγχους και διάθεσης. Επιπλέον στηρίζεται στη θεωρία του Συναισθηματικού Δεσμού.

Η θεωρία της επικοινωνίας και η κοινωνική θεωρία είναι επίσης σημαντικές, καθώς εξηγούν φαινόμενα που είναι παράγωγα του συναισθηματικού δεσμού.

Στο μοντέλο της Διαπροσωπικής Ψυχοθεραπείας, το μοντέλο της βιοψυχοκοινωνικής διάθεσης καθιστά το άτομο ευάλωτο σε μια έντονη διαπροσωπική κρίση.Έτσι,τα άτομα που αντιμετωπίζουν μια έντονη διαπροσωπική κρίση και η κοινωνική υποστήριξη δεν είναι  διαθέσιμη, βιώνουν μια έντονα δύσκολη ψυχολογική κατάσταση.

(Πηγή: Stuart, S, Robertson, M., (2003), Interpersonal Psychotherapy: A Clinician’s Guide, Hodder Education, London)

Δυνατά της σημεία περιλαμβάνουν: την αποδεδειγμένη κλινική αποτελεσματικότητα της, την εστίαση της επάνω σε θέματα απώλειας, πένθους, μεταβάσεων, συγκρούσεων και το γεγονός ότι οι στόχοι και οι τεχνικές της είναι όλες δημοσιευμένες.

 Το κλινικό εγχειρίδιο διασαφηνίζει τους στόχους της θεραπείας και τις τεχνικές της.


Δημιουργήθηκε και Αναπτύχθηκε απο το Ινστιτούτο Ψυχολογικων Εφαρμογων  (2010)